Ien was voordat zij politica werd voor de PvdA al bijna 20 jaar werkzaam bij de stichting Kerk en Wereld. Ze studeerde andragogie aan de Universiteit van Amsterdam en werd tussen 1977 en 1981 directeur van de Sociale Dienst in Rotterdam, waar zij nauw contact had met de wethouder van Sociale Zaken, Elizabeth Schmitz, met wie zij bevriend raakte en ging samenwonen. Bij de Sociale Dienst stelde zij orde op zaken na een fraudeaffaire.
Door haar verdiensten in Rotterdam werd zij in het tweede kabinet Van Agt staatssecretaris van Sociale Zaken (1981 – 1982). Als staatssecretaris moest ze bezuinigen en zij stelde voor om in te grijpen in de Ziektewet. Werknemers zouden bij ziekte nog maar 80 procent van het nettoloon ontvangen in plaats van 100 procent. Daarvoor moest worden ingegrepen in al aangenomen cao's. Het kabinet botste met de vakbeweging en het plan vond uiteindelijk geen doorgang. Na de val van het kabinet kwam Ien voor de PvdA in de Tweede Kamer. In 1987 werd ze benoemd tot burgemeester van de gemeente Nijmegen. Al na twee jaar verliet ze deze stad om minister van Binnenlandse Zaken (1989 – 1994) te worden in het derde kabinet Lubbers. Ien zette hier onder meer het thema integriteit van overheid en politie op de agenda. Aan de uitspraken van Ien over integriteit bij de overheid wordt nog steeds gerefereerd. Haar bekendste uitspraak Een beetje integer kan niet deed ze in 1992 bij een lezing over het onderwerp.
Ze ontwierp een nieuw decoratiestelsel, waarin de nadruk lag op maatschappelijke verdiensten in plaats van maatschappelijke status. Veel onderscheidingen voor ambtsjubilea, de zogenaamde 'zitlinten', moesten wijken voor de actieve burger. Het stelsel werd ingevoerd in 1994.
Op 10 januari 1994 overleed ze plotseling aan een hartaanval. Het nieuws van haar onverwachte overlijden leidde tot geschokte reacties. Ien werd na een herdenkingsdienst in de Dom in Utrecht begraven op begraafplaats Moscowa in haar geboorteplaats Arnhem. Bij gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het COC Nijmegen werden de jaarlijkse Burgemeester Dales Prijs (1996) en de Burgemeester Dales Lezing (1998) in het leven geroepen.