Het symposium 'Nieuwe namen' met aansluitend de lancering van Eveline's boek Nieuwe namen Levensverhalen van transgender ouderen was de perfecte gelegenheid om meer te weten te komen over de problemen waar transgenders tegenaan lopen. De sprekers gaven meer inzicht in de geschiedenis en zorg voor transgenderouderen. Videoportretten van transgenderouderen (50-96 jaar) gemaakt door Erik Alkema en Eveline van de Putte werden tussen de presentaties door getoond. De portretten waren indringend, mooi en met respect voor degenen die geportretteerd zijn.
Transgenderouderen vaak onzichtbaar
De naam van het symposium, Transgenderouderen in beeld, is zeer juist gekozen want deze ouderen zijn juist vaak helemaal niet in beeld. Bij de familie niet, de omgeving niet, de hulpverlening niet en niet bij overheidsinstanties. Zo is er de oudere vrouw die bij een urologisch probleem niet naar de dokter durft te gaan. Het gevolg is dat de kwaal onnodig ernstig wordt. Of de vrouw die alles en iedereen heeft achtergelaten om rustig alleen als vrouw te kunnen leven. Zij werd hulpbehoevend en wat moest ze toen? Moest ze het de wijkverpleegkundige vertellen? Degenen die wel zichtbaar zijn, werkten vaak in de seksindustrie of in de entertainmentwereld. Maar ook zij kregen te maken met discriminatie, geweld en uitsluiting.
Oudere transgenders hebben meegemaakt dat er geen woord was voor hun gevoelens. Je was transseksueel of travestiet terwijl die woorden niet de lading dekken want wat ben je als je je beide voelt en soms als man en soms als vrouw wilt leven? En informatie was al helemaal niet beschikbaar. Velen kwamen er bij toeval achter dat er meer waren zoals zij. In de hulpverlening werden gevoelens die niet overeenkwamen met je geslacht vaak gezien als een psychische aandoening. Je had een waan zoals iemand die denkt dat hij Jezus is. Uiteindelijk stonden er artsen op die wel geloofden dat mensen het gevoel hadden in het verkeerde lichaam geboren te zijn. Dat het erom gaat wat je voelt en niet om wat er tussen je benen zit. Zij wilden zich inzetten voor een geslachtsveranderende operatie. Eén van de bekendste is Dr. Burou in Casablanca die rond 1956 begon met geslachtsveranderende operaties. In Nederland vond in 1959 de eerste operatie plaats, waarna met name de Genderstichting van de hormoonarts Otto de Vaal veel wist te bereiken op het gebied van medische behandeling en maatschappelijke erkenning.
Achtergrond: Transgender in Nederland. Een buitengewone geschiedenis, van Alex Bakker.
Solidariteit
Het boek bevat 18 verhalen over onzekerheid, moed, strijd en vooral overwinning. Er is veel gebeurd en er moet nog veel gebeuren om de situatie van transgenders te verbeteren. Jong en oud. Als Eveline het eerste exemplaar van haar boek in ontvangst neemt, roept zij op tot solidariteit met transgenders. Ze vertelt dat zij veel solidariteit heeft gezien, maar juist op sommige momenten solidariteit miste. Juist de LHB-gemeenschap zou zich solidair moeten opstellen omdat uitsluiting hen ook niet vreemd is.
Lees hier meer over het boek Nieuwe namen. Levensverhalen van transgenderouderen, van Eveline van de Putte.
*
Eva van der Linden schrijft graag over zaken die haar raken. 'En dan ben ik bij Zij aan Zij aan het juiste adres. Het biedt tegenwicht aan een overdaad van heteroseksualiteit en hetero-agressiviteit in onze maatschappij. We hebben nog veel werk te verzetten om onze plek te veroveren en te behouden en dan heb ik het ook over de literatuur, de wetenschap, sport, mode, alles wat met ons leven te maken heeft. We moeten zichtbaar zijn.'