De vrouw op de brug.

Mel, de vrouw van het schoolplein, getrouwd, net als ik. Een man en kinderen. Mel die me vertelde dat ze soms met vrouwen was. Die in mijn oor fluisterde dat ze een minnaar wilde. Mel die me in verwarring bracht.

Toen ik haar vertelde wat ik voelde, nam ze mijn gezicht in haar handen en kuste me. Haar lippen. Er wakkerde iets in een adembenemende snelheid aan. Bij mij, bij haar. Er was geen houden meer aan. De brieven die volgden. De liefde. Het drama. Mijn hart dat dubbel brak. Gehavend wist ik na precies een jaar aan het slagveld te ontsnappen en me te redden uit het drijfzand waar ik tot aan mijn nek in zat.

En ik ging op zoek naar het pad dat me naar de brug zou leiden waar Judith met haar boeken zat.

Hier lees je dit vervolgverhaal vanaf het begin!

1. Verliefd op een vrouw

We zouden naar een festival gaan. Ik had kaartjes gekocht. Maar het kon niet. Mel kon het niet aan. Ze was compleet voor me gevallen. Maar tegelijkertijd zat ze vast aan thuis, haar man, haar kinderen. Die kon ze niet zomaar niet laten gaan.

Ronald, haar man, vond het wel interessant.

'Goh,' zei hij op het schoolplein toen ik in de middag naast hem stond om de kinderen op te wachten. De bel zou bijna gaan. Hij wist het. Hij wist alles. En ik wist van Mel dat hij dat wist.

'Sorry,' zei ik. 'Het is een beetje een vreemde situatie.'

'Ben je gek. Kan gebeuren, toch?' Hij keek me vriendelijk aan.

De schoolbel ging en de kinderen stroomden naar buiten. Mijn zoon gaf me een knuffel en verdween met een vriendje mee naar huis. Mijn dochter rende zonder me een blik waardig te gunnen langs me heen naar het klimrek. Ik appte Mel. Ze was op haar werk. Ze was in de war. Ze stuurde me een link naar een liedje. Ik probeerde in het geroezemoes op het plein, naast de zandbak, te luisteren, maar ik kon het niet verstaan.