Mel, de vrouw van het schoolplein, getrouwd, net als ik. Een man en kinderen. Mel die me vertelde dat ze soms met vrouwen was. Die in mijn oor fluisterde dat ze een minnaar wilde. Mel die me in verwarring bracht.

Toen ik haar vertelde wat ik voelde, nam ze mijn gezicht in haar handen en kuste me. Haar lippen. Er wakkerde iets in een adembenemende snelheid aan. Bij mij, bij haar. Er was geen houden meer aan. De brieven die volgden. De liefde. Het drama. Mijn hart dat dubbel brak. Gehavend wist ik na precies een jaar aan het slagveld te ontsnappen en me te redden uit het drijfzand waar ik tot aan mijn nek in zat.

En ik ging op zoek naar het pad dat me naar de brug zou leiden waar Judith met haar boeken zat.

3. 'Niet lesbisch'

Op mijn werk kon ik me niet meer concentreren. Ik verschool me achter een bureau in de hoek van de kantoortuin, waar ik achter een enorme plant ging zitten. In het zoekvenster van Google tikte ik in: 'Ben ik gay ja of nee?' Meer dan 11 miljoen hits kwamen naar boven, waaronder een nationale homotest. Ik was al bij vraag 8 voordat ik door had dat de site voor mannen was. Ik googelde opnieuw, maar nu met de vraag of ik lesbisch was. Ik vulde een online enquête in. 'Droom je wel eens van vrouwen?' 'Fantaseer je over vrouwen?' 'Voelt het bijzonder om een vrouw naakt te zien?' Drie keer klikte ik op nee. 'Niet lesbisch', zei de computer.

Ik keek op mijn mobiel.

Geen bericht.

'Slecht geslapen?' vroeg een collega die me een kop koffie kwam brengen.

'Ik heb zo een groep studenten,' zei ik, terwijl ik me naar haar toedraaide zodat ze niet op mijn scherm kon kijken. 'Hoorcollege. Onderzoeksvaardigheden. Tweedejaars economie.'

'Vandaar dat je zo bleek ziet,' grijnsde mijn collega. De tweedejaars waren berucht. Ze trok een gezicht, stak haar eigen beker in de lucht en liep naar haar plek aan de andere kant van het kantoor. Ik draaide me weer terug naar het beeldscherm en klikte op mijn mail. Ik klikte nog eens. Nog steeds geen bericht.

Wat moest ik straks nou doen met die studenten? De eerstejaars waren prima. Jong. Fris. Enthousiast. De derdejaars gingen op stage en vierdejaars zagen de eindstreep in zicht. Maar die tweedejaars, die waren niet vooruit te branden. Zou ik ze anders als oefenopdracht ook zo'n online test laten doen? Om ze te laten ervaren hoe moeilijk het was om goede vragen te stellen? Of nog beter: ik zou ze zelf een enquête kunnen laten maken, in groepjes. Ze moesten toch leren dat je mensen niet zomaar kon vragen: 'Hoeveel verdient u?' 'Hoeveel weegt u?' 'Houdt u van mannen of vrouwen?' En dat konden ze dan testen, eerst op elkaar en daarna online of op straat.

Ik opende Facebook. LinkedIN. Geen spoor te bekennen van Mel.

Ik klikte terug naar de test die ik zonet had gemaakt en bekeek nogmaals het resultaat. Ik begreep het niet. Ik was verliefd op een vrouw. Ik dacht aan een vrouw. Ik wilde die vrouw. Ik was jaloers op een van mijn vrouwelijke