De vrouw op de brug.

Mel, de vrouw van het schoolplein, getrouwd, net als ik. Een man en kinderen. Mel die me vertelde dat ze soms met vrouwen was. Die in mijn oor fluisterde dat ze een minnaar wilde. Mel die me in verwarring bracht.

Toen ik haar vertelde wat ik voelde, nam ze mijn gezicht in haar handen en kuste me. Haar lippen. Er wakkerde iets in een adembenemende snelheid aan. Bij mij, bij haar. Er was geen houden meer aan. De brieven die volgden. De liefde. Het drama. Mijn hart dat dubbel brak. Gehavend wist ik na precies een jaar aan het slagveld te ontsnappen en me te redden uit het drijfzand waar ik tot aan mijn nek in zat.

En ik ging op zoek naar het pad dat me naar de brug zou leiden waar Judith met haar boeken zat.

Hier lees je dit vervolgverhaal vanaf het begin!

15. De L-Club

Aan de deur van de L-Club stond een donkere vrouw in een knalroze bikini. Ze wenkte ons naar binnen.

'Don't be shy,' zei ze toen ze merkten dat we aarzelden op de drempel bleven staan. Haar haar was kort geschoren, tot net boven haar oren. Met haar imposante lichaam kwam ze naast ons staan.

'We're you from?' vroeg ze vriendelijk.

We vertelden haar waar we vandaan kwamen.

'Oh, the Netherlands. Amsterdam! I love Amsterdam. Come on girls, you will love it here!'

Ik keek even naar Mel die nog net niet overtuigd naar de vrouw stond te staren en trok haar mee de club in. Binnen was de dansvloer nog leeg. In de glazen pilaren, die de vier hoeken van het vloertje markeerden, borrelden honderden luchtbellen omhoog. Achterin de club zaten twee vrouwen op een bankje te zoenen. Op de achtergrond klonk muziek: Raise your glass van P!nk.

'Biertje?' vroeg ik aan Mel. Ze knikte. Ze hield haar tasje stevig vast. Ik wees naar een zitje vlak naast de bar. Mel liep erop af terwijl ik een drankje bestelde en roze champagne van de barvrouw kreeg. Een welkomstdrankje voor nieuwkomers, was wat ik van haar begreep. Ik hoefde niets te betalen en liep naar Mel. Ik schoof naast haar en gaf haar een glas. Ik proostte. Mel klokte in een keer haar glas leeg en zette het op het tafel. Ze keek me vragend aan. Ik haalde nog een drankje. We dronken meer champagne. De muziek werd luider, het werd drukker. Steeds meer vrouwen zoemden rond. Jonge vrouwen en niet meer zo heel jonge vrouwen. Mooie vrouwen. Ik had zin om te dansen. Ik gebaarde naar Mel.

'Mijn tasje,' aarzelde ze.

Ik lachte haar schaterend uit. 'Mel van der Berg. Vrouw van de wereld. Maakt zich druk om haar tasje.'

'Maakt zich júist druk om haar tasje,' riep Mel door de herrie heen. 'Jij weet niet wat er allemaal in mijn tasje zit.'

'Al je patenten zeker,' zei ik terwijl ik mijn portemonnee uit mijn achterzak haalde en in haar voorvak liet glijden.

Ik gaf haar een zoen, een lange tongzoen en trok haar met me mee. We dansten. Ik zag hoe de andere vrouwen die om ons heen aan het dansen waren, ons oplettend in de gaten hielden. Nieuwkomers. Het deed me niets. Ik drukte Mel tegen mijn lijf. Ik voelde haar borsten, we kusten. Iemand gaf me een knipoog, streelde langs mijn been en keek me flirtend aan.

De muziek werd nog harder, techno. Ik hield niet van techno. Ineens voelde ik hoe bezweet ik was.