Het woordenboek beschrijft rouw als diep leed veroorzaakt door de dood of het verlies van iemand of iets waarmee je een emotionele band hebt. Rouw is als emotie zowel intens als gecompliceerd. Het is ook een proces. Het is ook geen geheim dat mannen en vrouwen gedachten en gevoelens anders verwerken in vergelijkbare omstandigheden, inclusief rouw. Hoe komt dat? Laten we eens kijken naar de manieren waarop vrouwen en mannen met deze verschillen omgaan.

Omgaan met de situatie 

Overweldigende wanhoop kan bij vrouwen een gevoel van enorme emotionele instabiliteit veroorzaken. De term 'instorting' is toepasselijk en kan onderdeel zijn van rouwverwerking. Hopelijk is deze situatie tijdelijk en kan een goed ondersteuningssysteem iemand helpen een stabieler patroon te bereiken. Rouwverwerking en soms een tijdelijk medicatieschema kunnen in sommige gevallen nuttig zijn. Mannen hebben vaak de behoefte om de leiding te nemen en het leven te leiden met controle en een standvastige houding als coping-mechanisme. Voorbeelden hiervan zijn het regelen van de begrafenis, het kopen van een grafmonument, het praten met verzekeringsmaatschappijen of het informeren van familie en vrienden.

Acceptatie

Vrouwen vinden het misschien overweldigend om de realiteit van wat er is gebeurd te accepteren en handelen in ontkenning. Vaak verweven vrouwen bepaalde relaties met hun zelfbeeld, vooral met hun kinderen, partner, broers en zussen of ouders. Als ze die relatie verliezen, kunnen ze moeite hebben om te geloven dat het verlies is gebeurd, of het zelfs volledig ontkennen. Mannen kunnen juist andersom reageren en denken dat het voorbij is en dat ze verder moeten. Hoewel het misschien ongevoelig lijkt, is dit hoe sommige mannen emotioneel moeten reageren, al is dat dan tijdelijk.

Opluchting

Schuldgevoelens over de opluchting die iemand kan voelen wanneer een overlijden volgt op een lange en problematische ziekte, zijn een andere trigger. Een vrouw zal zelfkritiek ontwikkelen uit angst om ongepaste gevoelens te uiten. In deze situatie kan een man huilen en zich radeloos voelen omdat de persoon is overleden, maar hij of zij zal zich niet schuldig voelen over de opluchting.

Schuldgevoel

Spijt of schuldgevoel over wat ze wel of niet hebben gedaan, komt veel voor bij vrouwen. Ze nemen vaak de verantwoordelijkheid voor dingen waar ze geen controle over hebben en zijn ervan overtuigd dat ze het incident of de dood hadden kunnen voorkomen. Mannen reageren mogelijk vergelijkbaar in deze situatie, maar compartimenteren hun gevoelens vaak om het probleem te beheersen.

Angst

Angst, of zelfs milde paranoia, is een typische uiting van rouw bij vrouwen. Wat zal er gebeuren? Zijn we veilig? Wat moet ik zonder die persoon? Kan ik dit wel? Is de prijs van de grafsteen wel goed? Verrassend genoeg heeft dit denkproces vergelijkbare eigenschappen als de eerder genoemde behoefte van een man om de leiding te nemen. Ook al lijkt het alsof de vrouw bang is, ze denkt na over wat ze moet doen om in de toekomst te kunnen functioneren. Tenzij er in hun aanwezigheid geweld is gepleegd, voelen mannen over het algemeen geen angst tijdens het rouwproces.

*