Video: Wanneer koos jij ervoor om hetero te zijn?
Op de website van KRO-NCRV wijst Eva Jinek op een artikel van BBC: 'The invention of heteoseksuality', over hoe we heteroseksualiteit zelf hebben uitgevonden. Het betekende honderd jaar geleden iets heel anders.
In 1901 was de definitie voor heteroseksualiteit nog “een abnormale of perverse aantrekkingskracht tot de andere sekse”. Zo stond het in de Britse ‘Dorland’s Medical Dictionary’, een woordenboek voor mensen die in die tijd werkten in de gezondheidszorg.
Toen hetero-zijn niet normaal was
Meer dan twintig jaar later, in 1923, stond in de ‘Merriam Webster’s Dictionary’ een vergelijkbare definitie. Heteroseksualiteit zou ‘een morbide seksuele passie’ zijn ‘voor een persoon van de andere sekse’. Huh, abnormaal? Morbide? Pervers? Maar hetero zijn is toch juist ‘normaal’ tegenwoordig?
Dat is misschien zo in onze huidige samenleving, maar los van of dat wenselijk is: dat was dus zeker niet altijd het geval. De term heteroseksualiteit (zoals we die nu kennen) is een moderne uitvinding.
Voor 1868 was niemand hetero
"Voor 1868 waren er geen heteroseksuelen", vertelt Hanne Blank auteur van het boek ‘Straight: The Surprisingly Short History of Heterosexuality’. "Ook waren er geen homoseksuelen. Niet dat mensen geen seks hadden, maar ze waren gewoon nog niet op het idee gekomen om een onderscheid tussen mensen te maken op basis van hun seksuele voorkeur."
Seksueel gedrag werd wel gecategoriseerd en vaak ook verboden. Zo werd homoseksueel gedrag en masturbatie jaren lang gezien als een zonde, stelt Blank. Maar de nadruk lag altijd op het gedrag, niet op de identiteit. Simpel gezegd: je kon best homoseksueel of heteroseksueel gedrag vertonen, maar je was niet homo- of heteroseksueel. Lees de rest van het artikel hier.
