Blog: De Bevalling

Ik weet nog dat ik mijn vriendin vaak vroeg te kiezen uit twee situaties, om een beeld te krijgen van hoeveel pijn bevallen doet. Dan vroeg ik 'wat is erger: dat er een auto heel langzaam achteruit inparkeert op je benen, of bevallen?' En dan antwoorde ze 'dat is geen goede vergelijking, want bevallen duurt véél langer.' Dus ja, dit werd naar. Ik wist het al.

Als lesbiennes hebben we te maken met de situatie dat we allebei een kind konden, en hebben, gebaard. Dus mijn voorpret begon al bij haar zwangerschap, en was compleet tijdens haar bevalling. Een groter 'oh fuuuuck'-gevoel heeft niemand gehad die dag, of dat jaar waarschijnlijk. Wat ik toen al vermoedde, en wat ik nu weet: bevallen is ongelooflijk kut. Chapeau voor mij en naar de hel met het lot van vrouwen, we zijn mooi in de aap gelogeerd met onze vagina's.

Snot en tranen

Ik zal beginnen met het belangrijke deel: we hebben er een fantastische kleine meid bij. Ze is gezond, heeft grote donkerblauwe ogen die – och wat zonde – de komende maanden zullen veranderen in iets gangbaar Hollands als slootbruin of stoeptegel-grijs. Een enorme bos donkerbruin haar (cuuuuute). Mijn vriendin en ik hangen 's avonds als hormonale snotlawines boven haar, jankend dat ze zo prachtig is. Het is een ranzig, pathetisch geheel; wees maar blij dat je er niet naast hoeft te zitten. Dit hebben jouw ouders ook bij jou gedaan, kun je het je voorstellen?

Maar goed, die bevalling. Ik dacht dat de red wedding-scène gruwelijk was; dat begon tenminste nog gezellig. Je voelt het al: dit wordt weer een verhaal van meerdere delen, want delen is helen.

Lekke zak

Je moet weten dat het filmische beeld van de brekende vliezen, zes liter vruchtwater over de vloer van het sjieke restaurant en dan tatuu-tatuu-twee-uur-later-een-baby-cliché zoveel met de realiteit van doen heeft als Kirk Douglas' Spartacus met de oude Romeinen. Gebroken vliezen kunnen voorkomen, maar het betreft vaak ook een simpel scheurtje in je waterzak, geen springvloed. Maar zo'n tien procent van de bevallingen begint met gebroken vliezen, dus het is ook nog eens niet heel gangbaar (dus als je op de borrel iemand treft die zegt dat de vliezen waren gebroken zeg je niet 'oh, oke', maar 'oh wow! Dat hoor je niet vaak!' en dan krijg je punten). Vanwege infectiegevaar (gaatje in je steriele babybel) moet de baby er wel binnen 48 uur uit, goed- of kwaadschiks. Ik dacht altijd dat al je vruchtwater er dan uitgelopen zou zijn en de baby in een droge zak zou verpieteren, maar dat klopt niet helemaal. Vruchtwater wordt gewoon aangevuld door je lijf.

 

Lees de hele blog van Vanessa hier!

*

Reacties

Log in om reacties te lezen en zelf te reageren.



Recent nieuws:

Volleybal: Netzo & EuLeVoTo

Europees Lesbische Volleybaltoernooi in Amsterdam: de 33e editie van EuLeVoTo is dit weekend. We spreken Megan, over volleybal, het toernooi en de Amsterdamse queer vereniging Netzo.

Lees verder

Kaleidos GGZ

Geestelijke gezondheidszorg voor LHBTIQ+, Kaleidos is een veilige plek waar je zeker weet dat je jezelf kunt zijn. 'Bij ons is diversiteit de norm.' We speken medeoprichter en psycholoog Lin van der Donk.

Lees verder

Confessions & Talks

De 27e editie van Roze Filmdagen is voorbij. Wil je meer? Luister dan naar de eerste afleveringen van de Queer Movie Talks Podcast en kijk alle afleveringen van Queer Film Confessions.

Lees verder
Meer nieuws & achtergronden