In de tentoonstelling How Dare You Make Me Feel This Way, die je tot en met 14 mei 2023 kunt bezoeken in Museum Arnhem, staan trans en queer vreugde centraal. Aan de hand van onder andere foto's, video's én een gouden opgeblazen kunstwerk van veertien verschillende kunstenaars worden perspectieven en ervaringen getoond die personen uit de trans en queer gemeenschap belangrijk vinden en willen delen.

Foto's gemaakt door Eva Broekema, Theodoor Adriaans en Donya van Heezik.

Op de website lees ik dat de tentoonstelling zelf ook is samengesteld door trans en queer personen. Wie zijn de mensen achter How Dare You Make Me Feel This Way en waarom kozen zij om specifiek queer en trans vreugde te laten zien? Om antwoord te krijgen op deze vragen sprak ik Julius Thissen, projectleider van de tentoonstelling, en Larisa, één van de personen die de tentoonstelling heeft samengesteld.

Julius vertelt: 'Twee jaar geleden werd ik door museum Arnhem uitgenodigd om een project te ontwikkelen waarbij de trans en queer gemeenschap centraal staat. Het museum vroeg zich af welke publieksgroepen nu de weg niet of niet voldoende naar het museum kunnen vinden. We zijn begonnen met een kort vooronderzoek, waarbij ik onder andere heb gekeken naar de geschiedenis van het museum. Samen met schrijver Simon(e) van Saarloos en Nagaré Willemsen schreef ik een open oproep waarin wij queer en trans personen uitgenodigden om - tegen betaling - deel te nemen aan het project. Je hoefde geen achtergrond in de kunsten te hebben om mee te doen. Zo wilden wij voor onze doelgroep de drempel verlagen om zich aan te kunnen melden. Van de 135 aanmeldingen hebben wij er zeven uitgekozen. Na de selectieprocedure kwam de groep tweemaandelijksks samen. Zij kregen workshops, presentaties van curatoren, rondleidingen, en bezochten het depot. Samen hebben wij ontzettend veel geleerd, maar de tijd die wij samen doorbrachten stond altijd centraal.'

Waarom hebben jullie gekozen om queer en trans vreugde te laten zien in de tentoonstelling?

'In de ontmoetingen gingen we met elkaar het gesprek aan over zaken waar de groep behoefte aan heeft, waar zij moe van worden en wat zij fijn vinden. Als gevolg van die gesprekken hebben zij ervoor gekozen om deze tentoonstelling over trans en queer vreugde te laten gaan. Dat is eigenlijk ook een mooie reflectie op de tijd die de makers en ik samen hebben doorgebracht. Dit project laat zien dat je ook als trans of queer persoon een mooie tijd kunt doorbrengen die politiek is én betaald.'

Larisa, hoe was het voor jou om aan het proces deel te nemen?

Larisa: 'Wat mij al in het begin aantrok om me aan te melden was het gevoel van vrijheid en openheid dat ik ervan kreeg. Het museum werd in de oproep omschreven als een zandbank waar je alles kunt doen wat je wilt. In dat opzicht hebben ze ons haast letterlijk speelruimte gegeven om bezig te gaan met ideeën. En dat is ook precies zoals ik het heb ervaren. In de ontmoetingen kwamen er al vrij snel relevante vragen naar voren. Een van de eerste vragen die ons werd gesteld was: Hoe voel je je in een museum? Eigenlijk waren we het er al snel over eens dat musea voor ons meestal niet zo'n open