Een onuitwisbare indruk, een stempel op de rest van je leven door de keuzes die je door haar maakte of herinneringen die je altijd bij je draagt: Rosalie tekent verhalen op over die ene vrouw die je nooit meer vergeet. Als eerste het verhaal van Judith (41), over haar 'slechtste vriendin'.

'De laatste weken denk ik vaak aan haar. Er zijn tijden geweest dat ik dacht dat ik verliefd op haar was, maar ik weet nu dat ik iets anders zocht. Ze was mijn voorbeeld, ik wilde haar zijn, ik wilde dat ze me leuk vond en ik zocht naar haar goedkeuring. Ze had een wild leven. Ze was mooi en mysterieus. Ze woonde in een afgetrapt appartementje in Amsterdam en de wereld droeg haar op handen.

Haar naam was Lauren. Ik ontmoette haar online, op een van de eerste dating-sites. Ik was begin 20, zij was 38. 'We kunnen wat gaan drinken,' schreef ze me terug. 'Je schrijft leuk maar je bent veel te jong, dus meer dan een drankje zit er niet in.' En daar mocht ik het mee doen. In een poging om het wat spannender te maken schreef ik haar terug dat ik 'volgende week toch naar een galerie in Amsterdam moest', dus dat we dan wel konden afspreken. De waarheid was dat ik nog nooit in een galerie geweest was en zeker niet in Amsterdam.

We dronken wat, ergens in een bruin café in Amsterdam Oost. We dronken heel veel en ze was leuk en grappig en slim en ik hing aan haar lippen. Die eerste avond nam ik een trein terug naar Leiden, waar ik woonde. Maar de avonden die volgden eindigden allemaal bij haar thuis. In haar bed, waar we dan sliepen en verder niks. We hebben weleens dronken gezoend, op straat buiten het café, maar