'Ik ben een half Marokkaanse meid - Nederlandse moeder, Marokkaanse vader - die geen zin meer heeft in familiebezoek in Marokko. De familie ginder weet niet van mijn lesbische identiteit al hebben mijn moeder en ook mijn vader er geen moeite mee. Volgens mijn vader is Marokko nog niet ver genoeg met de acceptatie. Ik kan er maar beter over zwijgen, aldus hem. Hier heb ik dus geen zin in. Terug in de kast zogezegd. Ik oog naar Marokkaanse maatstaven mannelijk (denk aan de Algerijnse bokster Imane Khelif die goud won op de Olympische Spelen) en wil me niet anders voordoen dan ik ben. Mijn ouders hebben moeite met mijn beslissing. Hen pijn doen vind ik lastig. Wat zou jij doen?'

Bespreek de kans om tot elkaar te komen
'Wat een lastig dilemma. Ik vind het zo lastig, omdat het om een heel andere cultuur gaat. Het is jammer dat je ouders zo weinig vertrouwen hebben in de vooruitgang van hun eigen familieleden. Zelf heb ik door mijn geaardheid van heel dichtbij gezien hoe familie en vrienden die er aanvankelijk veel moeite mee hadden, zich in de loop van tijd en juist door contact met elkaar openstelden voor mij. En die ontwikkeling meemaken is heel waardevol voor beide partijen. Ik hoop dat je dit met je ouders kunt delen zodat zij jouw familie en jou een kans willen geven om tot elkaar te komen.' – Jacoline

Vraag onvoorwaardelijke steun van je vader
'De eerste prioriteit is om aan je eigen emotionele en fysieke veiligheid te denken. Jij kunt het best inschatten hoe veilig je bij familie en op straat out & proud kan zijn. Maar ik denk dat ik in jouw geval pas weer zou meegaan als ik zeker wist dat mijn vader me ter plekke zou steunen en verdedigen bij mijn familie. Bijvoorbeeld wanneer ze vragen stellen over je voorkomen, trouwen (wanneer en met een man natuurlijk) of veroordelend doen. Dit probleem ligt namelijk bij je vader: hij heeft zijn loyaliteit naar zowel jou als de rest van de familie, als ook naar de plek waar hij