Tegenwoordig lijken heel veel mensen een toxische ex te hebben. Tenminste, als je alle uitspraken van mensen serieus neemt die even voor psycholoog of therapeut spelen. Op Instagram valt daartussen een ander geluid op, met uitspraken als: 'Groeien in een relatie betekent soms dat jij ook een rol speelt in het probleem.' Het is geschreven door relatiecoach Denise de Haan (39). Ze is queer en voormalig professioneel wakeboarder met meerdere titels op haar naam, waaronder vier keer die van wereldkampioen. Tijd voor een gesprek!

Nieuwsgierig en op zoek naar verdieping

Ondertussen is Denise alweer meer dan 10 jaar personal coach en relatiecoach. Ik vraag haar hoe ze haar eigen karakter zou omschrijven. 'Als iemand die nieuwsgierig is, altijd op zoek naar verdieping, verbinding. Iemand die nooit zal weglopen voor enige uitdaging.'

Als ik vraag of ze dit van huis uit heeft meegekregen, vertelt ze: 'Nee helemaal niet. Mijn ouders zijn simpele Amsterdamse harde werkers. Met alle respect hoor. Maar wij spraken thuis niet over gevoelige dingen. Helemaal niet. Maar misschien juist daarom was ik, vanaf mijn 11^e denk ik al, heel erg gefascineerd door psychologie. Wat mensen beweegt, waarom ze doen wat ze doen.'

Meer weten over Denise en haar werk?

Volg haar op Insta of neem een kijkje op haar website.

Denise's relatie met zichzelf

Denise vertelt dat topsport in haar jeugd op haar pad kwam. 'Gymmen vond ik altijd leuk en voetbal vond ik echt te gek!' Uiteindelijk ruilde ze, terwijl ze toen al op hoog niveau voetbalde, op haar 11^e de voetbal in voor een wakeboard toen er een waterskibaan in de buurt kwam.

Toch was het zo dat ze zich altijd een vreemde eend in de bijt voelde in de wereld van de topsport. Denise: 'Alsof ik niet helemaal mijn eigen koers aan het varen was.' Ze legt uit dat sport achteraf gezien misschien meer haar verslaving, haar escape was. Om maar niet te dealen met wat ze lastig vond aan het leven, de vraag naar de zin van het bestaan. Denise: 'Als kind zat ik al helemaal klem met vragen als: waarom ben ik op deze aardbol?' Ze herinnert zich nog- ze was toen acht- dat een vriendinnetje zei dat ze voor altijd wilde leven. Denise dacht toen: Maar als ik altijd leef, dan heeft het leven helemaal geen zin.

Ik moet deze gedachte even op mij laten inwerken en vraag Denise om uitleg, waarop zij zich hardop afvraagt: 'Het leven heeft toch geen zin als het geen einddoel heeft?' Ze vertelt dat ze als kind al heel gevoelig was voor depressie en zwaarmoedigheid.

Ik vraag of dit uit haarzelf komt of uit de situatie in haar jeugd. Denise: 'Ik denk dat het wel vooral uit mezelf kwam, maar dat, als ik veiliger gehecht was geweest… dus als mijn ouders beter hadden kunnen praten over gevoel, dat ze mij daarin misschien beter hadden kunnen reguleren. Maar dat is nooit gebeurd. Dus ik bleef zitten met de grootste vragen.'

Verliefd op een vrouw

Ik vraag hoe ze omging met haar eigen queer zijn. Denise vertelt: 'Toen ik 16 was, werd ik voor het eerst verliefd. Op een vrouwelijke mentor op het CIOS. Dat vond ik vrij ongemakkelijk, dus dat heb