Zij aan Zij- redacteur Eva vertelt haar verhaal. 'Ik was jong en naïef en verwachtte dat de wereld mijn gevoelens zou begrijpen, maar de realiteit bleek anders.'

'Voor mij was het heel normaal dat ik vrouwen leuker vond en ik dacht dat anderen het ook normaal zouden vinden. Misschien omdat mijn ouders er geen speciale aandacht aan besteedden. Ik droomde niet van prinsen op een wit paard en al helemaal niet dat zij mij wakker zouden kussen. Ik vond meisjes leuk. Rond mijn elfde begonnen die gevoelens ook seksueel te worden en hoe het ervan kwam weet ik niet, maar ik heb regelmatig met één van mijn vriendinnetjes liggen friemelen in bed. Zij raakte mij aan en ik haar en dat was heel erg opwindend.

Aan het eind van de basisschool werd ik verliefd op de gymjuf. De gymlessen waren een zoete kwelling en ik deed alles om haar toevallig tegen te komen in de gang. Toen ik een keer een bal in mijn gezicht kreeg en zij mij troostte, was ik in de zevende hemel. Ik wilde niets liever dan haar aandacht. Op de laatste dag van het schooljaar voordat ik naar de middelbare school ging, ben ik op haar afgestapt. Ik had besloten het haar te vertellen. En daar stond ze tegenover me. Wachtend tot ik mijn zegje zou doen dat er maar moeizaam uitkwam. Maar ik zei het. Trillende lippen, gloeiende wangen, schaamte voor mijn onhandigheid, maar niet mijn gevoelens. Ze vroeg me of het opluchtte en dat was dat.

Op de middelbare school besloot ik dat ik iets met mijn gevoelens moest doen en schreef een stukje over mijn verliefdheid voor de schoolkrant. Ik begreep wel dat ik mezelf enigszins moest beschermen en dus zette ik enkel mijn initialen eronder. Maar al snel was men erachter dat ik de schrijver was en toen begon de ellende. Ik was een 'vieze pot', niemand wilde naast me zitten of met me praten en tijdens de momenten dat we moesten wachten voor het lokaal stond de klas in een kring om me heen en maakte me voor van alles en nog wat uit. De leraren zagen het wel maar grepen niet in en ik kreeg zelfs te horen dat ik 'niet alles moest vertellen'. Kortom, het was mijn eigen schuld. Ik ben naar mijn mentor gegaan om mijn situatie uit te leggen. Hij heeft daarop een les besteed aan homoseksualiteit. Veel kan ik me niet van die les herinneren. Alleen dat ik heel zenuwachtig was. Ik verwachtte niet eens dat mijn situatie beter zou worden. En dat werd het ook niet. Dat was dus mijn coming out en niet echt een plezierige. Ik was jong en naïef en verwachtte dat de wereld mijn gevoelens zou begrijpen, maar de realiteit bleek anders.

Gelukkig verhuisden we en daardoor moest ik naar een andere middelbare school. Daar kon ik mijn coming out nog eens over doen. Het begon met dat ik een lerares door de gang zag lopen. Ik had geen les van haar en kende haar niet. Ze lachte naar me en ik was op slag verliefd. Weer zwierf ik door de gangen om een glimp op te vangen van de vrouw van mijn dromen net zoals toen ik elf jaar was. Inmiddels was ik ook een meisje tegengekomen dat openlijk lesbisch was en er zelfs een opstel over schreef. Toen begreep ik eindelijk pas dat het woord 'lesbisch' op mij van toepassing was. Dat was nog niet eerder tot me doorgedrongen omdat het alleen door de pesters als scheldwoord werd gebruikt. Ik ging naar de meidengroep van het COC en werd steeds zekerder van mezelf. Ik kocht een dubbel vrouwenteken bij vrouwenboekhandel Xantippe en ging het na enig aarzelen dragen.

Mijn onzekerheid bleef me parten spelen. In de kleedkamer voor de gymnastiekles stond ik altijd met mijn gezicht naar de muur uit angst opmerkingen naar mijn hoofd te krijgen als 'Wat kijk je, lesbi'. Maar tegelijkertijd groeide mijn opstandigheid en het gevoel dat ik niets verkeerd deed en ik ging een roze driehoek dragen. Er werd normaal op gereageerd. Dat wil zeggen: er werd niet gereageerd. Geen scheldwoorden, geen gegniffel als ik langskwam, niets op een enkele afkeurende blik na.

Jaren later zat ik voor het raam bij het COC toen ik buiten een bekend gezicht zag. Het was één van de pesters. Ze durfde niet naar binnen te komen. Ik ben naar buiten gegaan en heb met haar gepraat. Haar ouders hadden haar naar een seksuoloog gestuurd in de hoop dat ze zou 'genezen', maar de seksuoloog had gezegd dat niet hun dochter hulp nodig had. Toen ze dat vertelde, voelde ik een kleine overwinning. Ik heb haar vergeven. Ook zij had het moeilijk gehad.'

*

Eva van der Linden schrijft graag over zaken die haar raken. 'En dan ben ik bij Zij aan Zij aan het juiste adres. Het biedt tegenwicht aan een overdaad van heteroseksualiteit en hetero-agressiviteit in onze maatschappij.

We hebben nog veel werk te verzetten om onze plek te veroveren en te behouden en dan heb ik het ook over de literatuur, de wetenschap, sport, mode, alles wat met ons leven te maken heeft. We moeten zichtbaar zijn.'

11 oktober is internationale 'Coming Out Dag'. Voor het eerst in 1988 in de VS, officieel ook in Nederland sinds 2009: Op Coming Out Dag wordt aandacht besteed aan het moment dat een LHBTQIA+er voor het eerst (openlijk) uitkomt voor zijn/haar geaardheid. Activiteiten rond Coming Out Dag 2018 zijn op Twitter te volgen via #regenboogvlag2018 en #comingoutdag2018. Lees hierover meer op de website van COC Nederland.

*

Lees over uit de kast komen in het Zij aan Zij - infopoint. Daar lees je ook meer coming-out verhalen: Hoe pakten anderen het aan? Wat ging makkelijk? Wat was lastig? Hoe waren de reacties? De verhalen vind je hier.