Janneke Bosman is personal coach in geaardheid en coming-out, daarnaast begeleidt zij in thema's zoals carrière en burn-out, liefde & relatie, en eetproblematiek. Zij schreef eerder het boek Van Boulimia naar Coming-Out. Meer informatie: www.jannekebosman.nl

Janneke deelt met ons het wel en wee van haar roze gezin. Samen met haar vriendin en hun dochtertje maakt ze van alles mee, ook op het gebied van gay.

Hoe werkt dat nu, zo'n roze gezin? Da's toch eigenlijk gewoon hetzelfde inmiddels als ieder ander gezin? Want tsja, tegenwoordig is een 'normaal' gezin eerder uitzondering dan regel, met alle vormen van ouderschap en samenwonen die we nu kennen. Natuurlijk is een roze gezin ook helemaal hetzelfde! En ergens juist ook weer helemaal niet. Want als je erin duikt, dan zie je tal van situaties die toch nét even helemaal anders zijn…

Puffend door de laatste loodjes

De laatste maanden zijn begonnen. Ik voel me het grootste gedeelte van de tijd als een zwaar balletje dat niet echt vooruit komt. Zelfs als ik in bed lig en wil opstaan, gooi ik mijn benen in de lucht om het voordeel van de hefboomtechniek in te zetten, en floep, ik sta rechtop. Je denkt misschien: wat overdreven, maar ik kan je verzekeren, het helpt echt.

Mijn lieve vrouw had allerlei geweldige koosnaampjes voor me, vond ze zelf. Zoals walvisje en lieve zeekoe. Ik zei: 'Lieverd, je hebt het hier tegen een hoogzwangere vrouw. Die wil zich graag ook mooi en sexy voelen. Maar dat is al best moeilijk in deze periode. En ik zit vol hormonen. Zou je je lieve koosnaampjes wat aan kunnen passen?' Sindsdien ben ik een prachtige zeester. Vooruit, daar neem ik genoegen mee.

De hormonen kunnen door m'n lijf gieren. Een paar dagen geleden kreeg ik een appje van een vriendin. Een heel normaal appje, met de vraag of we in een ander café konden afspreken. Zij wist niet dat ik graag naar mijn lievelingstentje had gewild. Ik barstte in tranen uit. Ik wist meteen: dit slaat nergens op. Mijn vriendin was boven aan het spelen met ons dochtertje en ik kwam binnen met mijn tranenstortvloed. Ik legde de situatie uit en wist hoe absurd het was. Ik lachte door mijn tranen heen. Daarop ondernam ons dochtertje actie: ze kwam op me af gelopen en pakte zachtjes mijn hand. Ze leidde me rustig naar de gang terwijl ze me aankeek. Toen ging ze weer terug naar haar andere mama, en deed de deur dicht. En daar stond ik dan op de gang, alleen. Hier