'Ik laat over me heen lopen. Mijn familie en vrienden hebben gelijk als ze de relatie van mij en mijn vrouw op die manier typeren. Mijn vrouw is extreem dominant en ik schik me. In het begin van onze verhouding had ik het nog niet zo in de gaten, maar toen we meer en meer samen gingen doen, een huis kochten en een kind kregen, sloop het er min of meer ongemerkt in. Je hebt het druk met werk, huishouden en gezin en dan lijkt het ook wel makkelijk als je partner alles beslist. Wat we in onze vrije tijd ondernemen, hoe het huis is ingericht, de do's en don't's van de opvoeding.

Toegegeven, ik ben ook iemand die conflicten vermijdt. Ik houd de sfeer liever gezellig in huis, ook voor de kleine. De laatste tijd ben ik alleen steeds vaker verdrietig over deze situatie. Ik krijg geen lucht. Zelfs in het openbaar, met anderen, spreekt mijn vrouw voor mij. Over hoe we over dingen denken tot wat we als toetje kiezen tijdens een etentje. Als we al een toetje nemen. Het komt vernederend over, liefdeloos. Na al die jaren lijkt het me bijna onmogelijk het tij te keren. Kan ik wellicht beter opstappen voor ik mezelf helemaal kwijt ben? Wat zou jij doen?'

Terug naar jezelf
'Zó herkenbaar! Persoonlijk ben ik uit de relatie gestapt en heb mezelf heel lang de tijd gegund om daarvan bij te komen. Lees: weer tot mezelf te komen. Wat wil ik niet (meer), wat wel? Zowel in een relatie als op werk- en vrije tijdsvlak. Ik heb dat allemaal genoteerd en daarmee een soort checklist aangelegd die ook als geheugensteuntje dient. Dingen die ik leuk vind, maar niet meer deed, doe ik nu wel. Helemaal zelf gekozen. Verbazingwekkend genoeg geniet ik ervan al die dingen solo te doen. Geen verantwoording af te leggen, ík beslis en gevaar van aanpassing ligt niet op de loer. Ook in mijn baan maak ik stappen. Een relatie houd ik bewust nog af. Eerst mezelf op orde. Ik volg ook therapie, dat is confronterend, maar helpt enorm.' – Metje

Ren hard weg
'Die gaat niet veranderen. Het is mijn eerste reactie op het gedrag van je vrouw. Ik zou er geen energie meer insteken en hard wegrennen. Tuurlijk moet je ook naar jouw kant van het verhaal kijken, maar eerst tijd en ruimte voor jezelf creëren lijkt me daarvoor noodzakelijk. Je zult wel het een en ander te regelen hebben bij een scheiding, financieel en op het persoonlijke vlak vanwege jullie kind, maar je bent het waard. Omdat je als co-ouders met elkaar te maken blijft