Gender is een hot topic: gendervrije wc's, NS met 'beste reizigers' en de HEMA zonder jongens- of meisjeslabels. Maar wist je ook dat wat we als mannelijk of vrouwelijk zien, grotendeels cultureel bepaald is? In een festival-achtige setting duik je in de wereld van gender en ontdek je hoe dit wereldwijd geuit en beleefd wordt.
In het Tropenmuseum is sinds een jaar de tentoonstelling What a Genderful World te zien, waar je wordt uitgedaagd om zelf aan de slag te gaan met het thema. Sla op een boksbal en toon je kracht. Neem een duik in een ballenbak van borsten die je laat nadenken over macht. Of doe een fotoshoot die je bewust maakt van je eigen typisch 'mannelijke' of 'vrouwelijke' pose.
Wist je dat…
Op Fiji dragen politiemannen een rok. In het Westen is roze pas sinds de jaren '50 een meisjeskleur. Hij en zij bestaan niet in de Turkse taal. En naast mannelijk en vrouwelijk kent Mexico een derde gender: muxe. Dit en meer laat de tentoonstelling zien aan de hand van collectie, fotokunst, mode en persoonlijke verhalen.
Hoera, een meisje! Hoera, een jongen! Deze kreet betekent vaak meer dan dat mensen het geslacht van de baby vaststellen. De tentoonstelling stelt je de vraag:
Hoe word je een gender?
Roze is voor meisjes! Dit hardnekkige, inmiddels wereldwijde idee bestaat pas sinds het midden van de vorige eeuw. Daarvóór droegen zowel mannen als vrouwen roze: van de achttiende-eeuwse Parijse elite tot aan Indiase prinsen rond 1900. Na de Tweede Wereldoorlog was een duidelijk onderscheid tussen man en vrouw belangrijk voor de opkrabbelende maatschappij. Reclames voor bijvoorbeeld speelgoed speelden daar handig op in, vooral via de kleur roze.
The Pink and Blue Project
De tentoonstelling laat onder andere foto's zien uit de serie The Pink and Blue Project van de Koreaanse JeongMee Yoon. Hiermee onderzoekt zij het door marketingcampagnes verspreide idee dat roze voor meisjes en blauw voor jongens is.
Bepaalt je lichaam je gender?
Met je lichaam presenteer je jezelf aan de buitenwereld. Wat je ermee laat zien bepaal je zelf, maar voor een groot deel doe je dat ook volgens de normen van de tijd en de cultuur waarin je leeft.
In de tentoonstelling zijn drie foto's te zien van kunstenares Yuki Kihara waarbij zij zichzelf in scène zet zoals Europeanen in de late negentiende eeuw vaak Samoaanse vrouwen fotografeerden. Eerst heeft ze een vrouwelijk en dan een mannelijk lichaam. Hiermee bespreekt Kihara, zelf een Samoaans derde gender (fa'afafine), de veronderstellingen die mensen hebben over iemands genderidentiteit.
De wereld van die en they
'Al vrij jong wist ik dat ik geen meisje was. Dus dan moest ik wel een jongen zijn, toch? Maar zo voelde ik me ook niet. Het heeft tot mijn 22ste geduurd voordat ik het woord vond dat bij mijn identiteit paste.' Roos, ook bekend als Thorn Vineyard, is non-binair en een van de gezichten van de expositie. Lees het interview in de Volkskrant [oktober 2019].
De tentoonstelling is verlengd en nog te zien tot en met 3 januari 2021!
Op de website van het Tropenmuseum vind je meer info, ook over het bezoekersprotocol.
*
Blijf op de hoogte!