Dr. Daniëlle Braun is corporate antropoloog, spreker, boardroom-begeleider, columnist en auteur van 'De Corporate Tribe' 'Da's Gek' 'Building Tribes' 'Tribaal Kantoorgedoe' en 'Patronen', directeur van de Academie voor Organisatiecultuur en topspreker en begeleider van boards bij cultuurverandering en directieontwikkeling. Ik sprak haar over een LHBTIQ+ community die sterk in beweging is en ook steeds vaker van verschillende kanten wordt aangevallen.

Je column over 'de toenemende hetze tegen de regenboogvlag' raakte me. Ik zie ook in de maatschappij dat de tolerantie naar LHBTIQ+ verslechtert. Daar maak ik me zorgen om.

'Ik had iets over Rikkie Kollé gepost, de transvrouw die de Miss Nederland verkiezing heeft gewonnen. Wat een bagger kreeg ik over me heen, niet normaal. Gelukkig zijn er ook veel mensen die het mooi vinden en liken dus er is wel evenwicht, maar het is heftig wat mensen allemaal denken te kunnen uitroepen.' 

Zie je daar verandering in komen?

'Mensen zijn een beetje in de war, maken zich zorgen over de toekomst. Niet alleen in Nederland maar ook in de landen om ons heen. Dat we 'terug moeten naar de oude, conservatieve normen' is de strekking of tendens waar mensen, die een beetje buiten de hokjes willen denken of leven, tegen moeten strijden. Het lijkt een reactie op 'meer tolerantie', ik denk dat het altijd een op- en neergaande beweging is. Als je ons leven nu vergelijkt met homo's of transgenders 50 jaar geleden, dan is er natuurlijk veel verbeterd. Voor sommige mensen gaat het 'te ver', dan komt er weer zo'n conservatieve trek. We zullen nooit een meerderheid worden, misschien moeten we accepteren dat we nooit 100% gelijk zullen zijn. We moeten eraan blijven werken. En moed houden: We blijven altijd een beetje bijzonder. Alleen als we niks doen, dan gaan we achteruit.'

De LHBTIQ+ community kan zelf ook iets toxisch hebben, dat benoem je ook in je column. Dat we zelf ook gaan roepen dat we niks met de regenboogvlag hebben. Kun je daar iets meer over zeggen?  

'Binnen de queerbeweging zijn clubjes die leven naar het adagium: 'We moeten ook niet zo opvallend doen!' En dat bijvoorbeeld je identificeren met de transbeweging negatief effect heeft. 'Al die extravagantie, daar wil ik niet bij horen. Ik ben gewoon een 'om zes uur eten' homo' – prima natuurlijk. Maar het is zaak dat we elkaar, onszelf eerst accepteren voordat we verwachten dat een ander dat doet. Als we vergeten dat juist die extraverte mensen voor onze rechten hebben gevochten en dat nog steeds doen, doen we onszelf ook een beetje tekort. Je kunt zeggen: 'Ik vind het zelf niet leuk om met gekleurde regenboogharen ergens rond te wapperen' en dat is prima. Besef dat het ook mensen zijn die voor jouw rechten aan het strijden zijn. En dat je ze niet hoeft te supporten maar ze afvallen, dat vind ik te gemakkelijk.'

In de Utrechtse wijk Ondiep had een homostel een regenboogvlag opgehangen. Nadat die is verbrand heeft de hele wijk- ook de heterostellen- als reactie ook een regenboogvlag opgehangen. Wat vind je van zulke acties?

'Prachtig! Er gaat ook absoluut veel goed. Dat is dan weer heel hartverwarmend. Ik geef lezingen en masterclasses over diversiteit in het onderwijs en ik kom op veel scholen. Vooral buiten de randstad zie ik leerlingen die niet meer over de regenboogtrap willen lopen of het gedoe vinden dat ze zoveel voorlichting krijgen en zeggen: 'Ik vind homo's prima, maar ik heb geen zin om daar de hele dag mee bezig te zijn.' Of dat betekent dat de tolerantie voor homoseksualiteit afneemt of dat de tolerantie voor homo activisme afneemt is moeilijk te zeggen. Het is ingewikkeld te toetsen als mensen zeggen dat ze het 'allemaal prima' vinden, maar niet de hele dag 'in my face', alsof er een soort grens aan zichtbaarheid is. Je mag wel zichtbaar zijn maar niet TE. Ik merk dat homo's dat ook zelf