Al in mei 2024 maken we met een aantal Bijou-vrouwen plannen voor de volgende Bi+ Dag. We zitten op een terras op landgoed De Horsten bij Wassenaar en praten bij, over onszelf en wat we de laatste tijd beleefd hebben. Twee van ons zijn naar de Bi+ Dag geweest, ze zijn enthousiast.

De foto is gemaakt door Patricia Wit Photography.

Zelf had ik er met belangstelling over gelezen, maar het niet aangedurfd. Zomaar als eenling naar zo'n dag, en wat moet je dan doen op zo'n workshop? Past het wel bij mij? Wat meespeelt bij mijn aarzeling is dat ik als chronisch zieke al tientallen jaren weinig onder de mensen kom, en dus dit soort bijeenkomsten met workshops niet gewend ben. En ook dat dit een hele drukke dag gaat worden en ik weinig energie heb. Maar natuurlijk ook het onderwerp Bi+. Bij Bijou voel ik mij wel vertrouwd, dat is praten en wandelen en andere rustige dingen. Maar gaat het op de Bi+ Dag ook rustig aan, of kom ik daar in dingen terecht die ik niet prettig vind?

Nu krijg ik antwoorden. De twee zijn enthousiast, en ik heb een beetje spijt dat ik niet toch gegaan ben. Ook andere vrouwen hebben belangstelling. We spreken af dat we er de volgende keer samen naartoe gaan.

Zodra de kaartjes beschikbaar zijn, koop ik er een. 20 euro voor een dag met twee workshops, een lunch en de hele dag gratis koffie, thee en frisdrank vind ik niet duur. Voor mensen die dit niet kunnen betalen, is er een regeling. Super dat Bi+ Nederland hieraan denkt! Ook zal er een ontprikkelruimte zijn, een stille ruimte voor mensen die even rust willen. Misschien zal ik die wel nodig hebben.

Op zaterdag 24 mei is het dan zover. Op het station in Utrecht zal iemand van Bi+ Nederland staan om met deelnemers gezamenlijk naar de locatie te gaan, maar de Bijou-vrouwen hebben een eigen ontmoetingspunt afgesproken. Ik zie in de Bijou-app berichtjes voorbijkomen van vrouwen die zich melden. Zelf ben ik dan nog thuis, omdat ik besloten heb dat de hele dag voor mij te lang is, en ik later zal gaan. Maar het voelt al gezellig!

Als ik ook aankom, is het heel rustig, omdat de meeste bezoekers in de workshops zitten. Bij de ontvangstbalie word ik hartelijk verwelkomd door vrijwilligers van Bi+ Nederland. Ik kies voor een blauwe keycord, die aangeeft dat ik niet op de foto wil. Daarna drink ik even thee en verken dan de locatie, die ruim is met veel licht en prettig aandoet. In de ruimte waar de belegde broodjes al klaar liggen, zijn ook tafels waar boeken, kaarten, buttons, vlaggen e.d. te koop zijn en ook tafels waar creatievelingen hun waar verkopen. In de zaal erachter is een tentoonstelling over bi+ mensen en relaties. Er is ook een tafel met kaarten die helpen een gesprek op gang te brengen. Zonder die kaarten heb ik vrij snel fijne gesprekken met diverse mensen, die allemaal even hartelijk zijn. Sommige herken ik van foto's op de website van Bi+ Nederland. Ik verneem dat er ongeveer honderd mensen zijn gekomen.

Als de eerste workshopronde is afgelopen, komt er een stroom mensen de trappen af. Het is leuk om nu bi+ mensen te spreken waar ik weleens mee te maken heb gehad via app of mail, maar die ik nooit eerder ontmoet heb. Ook zie ik nu bekende Bijou-vrouwen, een hartelijk weerzien. En er blijken ook Bijou-vrouwen bij te zijn, die ik nog niet eerder ontmoet had. We gaan samen aan een tafel zitten en genieten van de lekkere broodjes, terwijl de vrouwen enthousiast vertellen over het panelgesprek, waar de dag mee begon, en hun workshops. Er zit ook een man bij ons aan tafel. Dat is ook een goede ervaring, omdat ik bij Bijou-Vrouwengroep natuurlijk nooit bi+ mannen ontmoet.

Na de lunch is het tijd voor de volgende workshops. Ik had gekozen voor Bi+ bondgenoten, die wordt gegeven door Addy Polet en Maryse Wielaard. Hoe kun je een bondgenoot zijn? Daar wil ik best wat over leren. Zelf hang ik mijn bi+ zijn niet aan de grote klok. Toch zie ik wel in dat herkenbaarheid goed zou zijn. Uit onderzoek van het CBS blijkt dat 1,7 miljoen mensen in Nederland op meer dan één gender vallen. Die zijn dus bi+, al noemt lang niet iedereen zich zo. Ik kom in het gewone leven nooit iemand tegen die herkenbaar bi+ is. En daarom blijven ook al die rare vooroordelen bestaan. Tegelijkertijd ben ik bang om geassocieerd te worden met die vooroordelen.

Tijdens de workshop blijkt dat ik daarin niet de enige ben. Veel mensen praten er niet of weinig over. Sommigen hebben wel regenboogsokken aan, of buttons op hun tas. Iemand heeft een horlogebandje in de bi+ kleuren. Hij vertelt erbij dat de bi+ kleuren zo onbekend zijn, dat ze alleen herkend worden door insiders, en dat hij dus geen last heeft van vervelende reacties. Anderen vertellen, dat ze alleen in bepaalde situaties open zijn. Twee mensen vertellen dat ze een regenboogkeycord dragen op hun werk in de zorg, zodat patiënten of cliënten weten dat ze met hen kunnen praten over LHBTIQ+ onderwerpen. Maar ook zij vertellen niet iedereen dat ze bi+ zijn.

Een vrouw vertelt dat ze wel heel open is. Zij vindt de voordelen opwegen tegen de nadelen. Ze krijgt weleens vervelende reacties, soms moet ze uitleggen dat bi+ zijn niet betekent dat ze elk weekend triootjes wil. Eén keer was er een man geweest die tegen haar heel expliciet allerlei sekspraat begon. Dat was niet zo'n fijne ervaring. Maar vaak krijgt ze positieve reacties, mensen die zeggen: ik ben ook bi+.

Addy Polet vertelt hoe je ook kunt opkomen voor anderen, zonder meteen je eigen verhaal te moeten vertellen: door het bijvoorbeeld te zeggen als een grap niet oké is. Dat doet zij ook tijdens haar werk van presentaties geven. Bondgenoot zijn.

Diverse mensen in de groep vertellen dat ze wel willen praten over hun bi+ zijn, omdat het bij hen hoort. Maar ze zijn bang voor persoonlijke vragen, zoals: 'Ben je dan wel monogaam?' Of antwoorden zoals: 'Waarom moet ik dat weten? Dat is persoonlijk, hou dat voor jezelf.'

Daar haakt Maryse Wielaard op in, door te vertellen over Het persoonlijke is politiek, een boek van Hedy d'Ancona. Hedy d'Ancona maakte duidelijk dat persoonlijke zaken, zoals abortus, politiek zijn, omdat als een vrouw een abortus nodig heeft, deze voorziening bij wet geregeld moet zijn.  

Het is belangrijk dat gemarginaliseerde groepen hun recht krijgen. Daarom moeten we het persoonlijke niet wegstoppen, omdat dan niet bekend is wat we nodig hebben. Van Het persoonlijke is politiek is ook een documentaire en een podcast.

Maryse vertelt dat ook de partners van bi+ mensen noden hebben. Ook zij hebben last van de vooroordelen over bi+ mensen, en zij kunnen met die problemen nergens terecht. Hulpverleners hebben vaak weinig tot geen kennis over bi+.

Ik vind de workshop heel inspirerend en Het persoonlijke is politiek is echt en eyeopener voor mij. Hoe ik dat precies ga toepassen in mijn eigen leven, daar moet ik nog even over nadenken.

Na de workshop klets ik nog even met mede Bijou-vrouwen, en net als we besluiten samen naar de photobooth te gaan voor een leuke herinnering aan deze bijzondere dag, worden we naar de grote zaal geroepen voor het dansoptreden. Omdat ik te moe ben voor nog meer enerverends, besluit ik naar huis te gaan. Er zijn er meer die alvast gaan, maar de meesten blijven en later hoor ik dat het optreden schitterend is geweest.

Nog dagen zoemt het na op de Bijou-app over alles wat we beleefd hebben op de Bi+ Dag.

Volgende keer ga ik weer.

*

Op de website van Bi+ Nederland vind je nog een terugblik en meer foto's van de dag.

Prides 2025

'Als landelijke organisatie vinden we het belangrijk om zoveel mogelijk aanwezig te zijn op Prides door het hele land. Dus dat doen we! Vaak is dit in de vorm van een informatiekraampje, met een laagdrempelige meetup, of met een pride boot!' Op deze pagina staat de meest actuele informatie over bi+ pride en waar de organisatie aanwezig zal zijn.

Een overzicht van alle Prides in Nederland vind je hier. Happy Pride!

*

Blijf op de hoogte: